خوردگی بین دانه ای از فولاد ضد زنگ چیست

1. مقدمه

فولاد ضد زنگ یکی از پرکاربردترین مواد در صنایع گسترده است, با تشکر از ترکیب منحصر به فرد آن از قدرت, مقاومت در برابر خوردگی, و جذابیت زیبایی شناختی.

از قطعات خودرو گرفته تا تجهیزات پردازش مواد غذایی, تطبیق پذیری و دوام از جنس استنلس استیل ، آن را به عنوان ماده انتخابی برای برنامه هایی که نیاز به قدرت و طول عمر دارند ، تبدیل می کند.

با این حال, با وجود مقاومت در برابر خوردگی عالی, فولاد ضد زنگ در برابر انواع خاصی از خوردگی مصون نیست.

یکی از این پدیده های خوردگی ، خوردگی بین دانه ای است, که می تواند به شدت بر تمامیت ساختاری مواد تأثیر بگذارد.

درک چگونگی بروز این خوردگی و چگونگی جلوگیری از آن برای حفظ طول عمر و عملکرد محصولات استیل ضدزنگ در صنایع مختلف بسیار مهم است.

در این وبلاگ, ما خوردگی بین دانه ای را در فولاد ضد زنگ کشف خواهیم کرد, علل آن, چگونه آن را تحت تأثیر قرار می دهد, و روشهای مؤثر برای جلوگیری و کاهش آن.

2. خوردگی بین دانه ای چیست?

خوردگی بین دانه ای (igc) یک شکل موضعی از خوردگی است که در مرزهای دانه فولاد ضد زنگ رخ می دهد.

برخلاف خوردگی عمومی, که بر کل سطح مواد تأثیر می گذارد, خوردگی بین دانه ای به مناطق خاص حمله می کند, تضعیف فلز و به طور بالقوه باعث نارسایی زودرس می شود.

فرآیند خوردگی منجر به کاهش کروم در مرزهای دانه می شود, کاهش مقاومت فولاد در برابر خوردگی بیشتر.

تفاوت آن با انواع دیگر خوردگی

خوردگی بین دانه ای با سایر اشکال مشترک خوردگی متفاوت است, مانند خوردگی عمومی و گودال.

خوردگی عمومی یکنواخت است و کل سطح مواد را تحت تأثیر قرار می دهد, در حالی که خوردگی بین دانه ای به طور خاص مرزهای دانه را هدف قرار می دهد, منجر به تخریب موضعی تر.

خوردگی, از سوی دیگر, فرم های کوچک, سوراخ های عمیق یا چاله ها, معمولاً در مناطقی که یونهای کلرید وجود دارد, اما به طور مستقیم بر مرزهای دانه تأثیر نمی گذارد.

چگونه اتفاق می افتد

مکانیسم اصلی خوردگی بین دانه ای تشکیل کاربیدهای کروم در مرزهای دانه است, که در دمای معینی رخ می دهد.

هنگامی که فولاد ضد زنگ در معرض دمای بین 450 درجه سانتیگراد و 850 درجه سانتیگراد قرار می گیرد (840° F - 1560 ° F), کربن از مواد با کروم ترکیب می شود, تشکیل کاربیدهای کروم.

این فرایند به عنوان حساسیت شناخته می شود. تشکیل کاربیدهای کروم از مرزهای دانه کروم را تخلیه می کند, ترک آن مناطق بیشتر در معرض خوردگی است.

این مسیری را برای نفوذ مواد شیمیایی یا رطوبت تهاجمی ایجاد می کند, تشدید کننده.

3. علل و عوامل مؤثر در خوردگی بین دانه ای

کاهش کروم

کروم یک عنصر مهم در فولاد ضد زنگ است, ارائه خواص مقاوم در برابر خوردگی.

هنگامی که کروم در مرزهای دانه به دلیل تشکیل کاربیدهای کروم از بین می رود, این ماده توانایی خود را برای مقاومت در برابر خوردگی در آن مناطق از دست می دهد.

این به طور قابل توجهی فولاد را تضعیف می کند و می تواند با گذشت زمان آن را شکست دهد, به خصوص در معرض محیط های سخت.

قرار گرفتن در معرض دمای بالا

فرآیندهای تصفیه حرارتی مانند جوش یا بازپخت می توانند فولاد ضد زنگ را در محدوده دما بحرانی که باعث افزایش روند حساسیت می شود ، در معرض خطر قرار دهد.

در حین جوشکاری, برای مثال, ورودی گرما می تواند باعث شود مناطق موضعی از مواد برای رسیدن به این دما باشد, ایجاد کاربیدهای کروم.

برای جلوگیری از خوردگی بین دانه ای ، مدیریت ورودی گرما در طی این فرآیندها مهم است.

محتوای کربن و عناصر آلیاژ

میزان کربن در فولاد ضد زنگ نقش مهمی در حساسیت آن به خوردگی بین دانه ای ایفا می کند. میزان کربن بالاتر شکل گیری کاربیدهای کروم را تسریع می کند.

عناصر آلیاژ مانند تیتانیوم, نیوبیوم, یا می توان از مولیبدن برای تثبیت کروم در فولاد و کاهش احتمال خوردگی بین دانه ای با جلوگیری از تشکیل کاربید استفاده کرد..

4. انواع فولاد ضد زنگ مستعد ابتلا به خوردگی بین دانه ای

خوردگی بین دانه ای می تواند بر درجه های مختلف فولاد ضد زنگ تأثیر بگذارد, اما برخی از انواع به دلیل ترکیب و خصوصیات خاص آنها مستعد تر هستند.

درک اینکه کدام نمرات مستعد این موضوع هستند به تولید کنندگان و مهندسان کمک می کند تا هنگام انتخاب مواد برای برنامه های مختلف ، تصمیمات آگاهانه بگیرند.

فولاد ضد زنگ آستنیتی

فولادهای ضد زنگ آستنیتی به دلیل مقاومت در برابر خوردگی عالی و تطبیق پذیری آنها از جمله انواع متداول در صنعت هستند.

با این حال, آنها به ویژه در برابر خوردگی بین دانه ای آسیب پذیر هستند,

به خصوص وقتی در معرض دمای بین 450 درجه سانتیگراد و 850 درجه سانتیگراد قرار بگیرید (840° F - 1560 ° F) در حین جوشکاری یا سایر تیمارهای حرارتی. متداول ترین فولادهای ضد زنگ آستنیتی شامل آن است:

• درجه 304: این محبوب ترین درجه آستنیتی است و به طور گسترده در فرآوری مواد غذایی مورد استفاده قرار می گیرد, ساخت و ساز, و صنایع شیمیایی.
  با این حال, هنگامی که در معرض دمای بالا قرار می گیرند, این می تواند بارش کاربید کروم را در مرزهای دانه تجربه کند, آن را مستعد ابتلا به خوردگی بین دانه ای می کند.
• درجه 316: به دلیل مقاومت در برابر خوردگی برتر شناخته شده است, به خصوص در محیط های کلرید,
  316 در صورت عدم درمان نادرست از فولاد ضد زنگ همچنین می تواند از خوردگی بین دانه ای رنج ببرد, به خصوص در فرآیندهای درجه حرارت بالا مانند جوشکاری.

چرا این اتفاق می افتد:

در فولاد ضد زنگ آستنیتی, میزان کربن بالا می تواند منجر به تشکیل کاربیدهای کروم در مرزهای دانه در طی فرآیند حساسیت شود.

کاهش کروم در این مرزها مقاومت مواد را در برابر خوردگی کاهش می دهد, ترک فولاد ضد زنگ در برابر تخریب آسیب پذیرتر است.

فولاد ضد زنگ فریتی

فولادهای ضد زنگ فریتیک حاوی مقادیر بالاتری از کروم و مقادیر کمتری نیکل هستند,

که به آنها خاصیت مغناطیسی می دهد و باعث می شود که آنها در مقایسه با نمرات آستنیتی در برابر ترک خوردگی استرس مقاوم تر شوند.

با این حال, نمرات فریتیک هنوز مستعد ابتلا به خوردگی بین دانه ای است, به خصوص اگر آنها در معرض دما حساس باشند.

• درجه 430: معمولاً در سیستم های اگزوز خودرو و لوازم آشپزخانه استفاده می شود,
  این درجه فریتیک در صورت قرار گرفتن در معرض دامنه دما بحرانی در هنگام جوشکاری می تواند از خوردگی بین دانه ای رنج ببرد.
• درجه 446: به دلیل مقاومت در برابر اکسیداسیون درجه حرارت بالا شناخته شده است,
  446 فولاد ضد زنگ فریتیک تحت شرایط خاص هنوز در برابر خوردگی بین دانه ای آسیب پذیر است, به خصوص بعد از درمان گرما.

چرا این اتفاق می افتد:

فولادهای ضدزنگ فریتیک نسبت به نمرات آستنیتیک محتوای نیکل کمتری دارند, این بدان معنی است که آنها در دمای بالاتر کمتر مستعد حساسیت هستند.

با این حال, در صورت قرار گرفتن در معرض گرمای طولانی مدت ، آنها هنوز هم می توانند با کاهش کروم در مرزهای دانه روبرو شوند, به خصوص در فرآیندهای جوشکاری.

فولاد ضد زنگ مارتنزیتی

فولادهای ضد زنگ مارتنزیتی, که از نظر کربن زیاد هستند و سختی بسیار خوبی دارند, به طور گسترده در برنامه هایی که نیاز به قدرت دارند استفاده می شوند, مانند پره های توربین, دریچه ها, و چاقوها.

در حالی که آنها به طور کلی نسبت به فولادهای آستنیتی و فریتیک نسبت به خوردگی بین دانه ای کمتر مستعد هستند, آنها هنوز هم می توانند از این نوع خوردگی رنج ببرند, به خصوص در نمرات کربن بالا.

• درجه 410: یک درجه از فولاد ضد زنگ مارتنزیتی متداول که در صنایع هوافضا و خودرو استفاده می شود, 410 اگر به درستی تحت درمان قرار نگیرد ، مستعد خوردگی بین دانه ای است.
  فولادهای ضد زنگ مارتنزیتی در هنگام قرار گرفتن در معرض دمای بالا ، بارش کاربید را در مرزهای دانه تجربه می کنند.

چرا این اتفاق می افتد:

محتوای کربن بالا در فولادهای ضد زنگ مارتنزیتی می تواند منجر به تشکیل کاربید در مرزهای دانه شود,

مشابه روند در فولادهای آستنیتی, آنها را در برابر خوردگی بین دانه ای آسیب پذیر می کند.

فولاد ضد زنگ دوبلکس

فولادهای ضد زنگ دوبلکس خصوصیات فولادهای ضد زنگ آستنیتی و فریتیک را با هم ترکیب می کنند, ارائه تعادلی از قدرت و مقاومت در برابر خوردگی.

در حالی که فولادهای ضد زنگ Duplex مقاومت بهبود یافته در برابر ترک خوردگی و گودال استرس را ارائه می دهند, آنها از خوردگی بین دانه ای مصون نیستند.

• درجه 2205: یکی از پرکاربردترین فولادهای ضد زنگ دوبلکس, 2205 برای استفاده در محیط های تهاجمی تر طراحی شده است, مانند پردازش شیمیایی و کاربردهای دریایی.
  با این حال, اگر در حین عملیات حرارتی به درستی کنترل نشود ، هنوز هم در معرض خوردگی بین دانه ای است.

چرا این اتفاق می افتد:

اگرچه فولادهای ضد زنگ دوبلکس دارای ریزساختار متعادل آستنیت و فریت هستند,

محتوای زیاد کروم و عناصر آلیاژ مانند مولیبدن ، آنها را در شرایط خاص مستعد حساسیت می کند.

اگر آلیاژ در هنگام جوشکاری یا پردازش در معرض درجه حرارت بالا باشد, کاربیدهای کروم می توانند در مرزهای دانه شکل بگیرند, افزایش خطر خوردگی بین دانه ای.

5. اثرات و پیامدهای خوردگی بین دانه ای

خوردگی بین دانه ای می تواند اثرات مضر قابل توجهی بر روی اجزای فولاد ضد زنگ داشته باشد, تأثیرگذاری بر عملکرد آنها, ایمنی, و طول عمر.

کاهش خواص مکانیکی

• قدرت: خوردگی بین دانه ای به مرزهای دانه حمله می کند, که برای حفظ یکپارچگی ساختاری مواد بسیار مهم هستند.
  این می تواند منجر به کاهش استحکام کششی و ظرفیت بارگذاری شود.
• شکل پذیری و چقرمگی: مناطق آسیب دیده شکننده می شوند و بدون شکستن توانایی تغییر شکل خود را از دست می دهند, کاهش انعطاف پذیری کلی و سختی مؤلفه.
• مقاومت در برابر خستگی: اجزای مبتلا به IGC ممکن است به دلیل شروع ترک ها در امتداد مرزهای دانه ضعیف ، خرابی خستگی زودرس را تجربه کنند.

خرابی های مادی

• برنامه های کاربردی حیاتی: در صنایعی مانند هوافضا, خودرو, پتروشیمی, و تولید برق,
  جایی که از فولاد ضد زنگ در محیط های استرس زا استفاده می شود, IGC می تواند باعث خرابی فاجعه بار شود.
  نمونه ها شامل ترک خوردگی یا پارگی در کشتی های فشار است, سیستم لوله کشی, مبدل های حرارتی, و سایر قطعات ماشین آلات بحرانی.
• نمونه های دنیای واقعی: خرابی در سازه های استیل ضدزنگ مانند پل ها, سکوهای فراساحلی,
  و تجهیزات پردازش شیمیایی به دلیل IGC اهمیت جلوگیری از این نوع خوردگی را برجسته می کند.
  به عنوان مثال, یک ترک کوچک که توسط IGC آغاز شده است می تواند در شرایط بارگذاری چرخه ای پخش شود, در نهایت منجر به خرابی کامل مؤلفه می شود.

آسیب های زیبایی

• علائم خوردگی قابل مشاهده: در حالی که همیشه بلافاصله آشکار نیست, IGC می تواند به علائم قابل مشاهده خوردگی منجر شود که بر ظاهر محصولات استیل ضدزنگ تأثیر می گذارد.
  اینها ممکن است شامل تغییر رنگ باشد, سوراخ کردن, یا سخت شدن سطح, به خصوص در کالاهای مصرفی قابل توجه است, عناصر معماری, و لوازم آشپزخانه.
• ضربه در پایان سطح: حتی اگر عملکرد عملکردی قسمت دست نخورده باقی بماند,
  آسیب های زیبایی شناسی می تواند ارزش و بازاریابی محصولات را کاهش دهد, به خصوص در برنامه هایی که ظاهر بسیار مهم است.

ملاحظات دیگر

• هزینه های نگهداری: تشخیص و ترمیم اجزای تحت تأثیر IGC می تواند پرهزینه و وقت گیر باشد.
  بازرسی های منظم و برنامه های نگهداری باید برای نظارت و پرداختن به مسائل احتمالی قبل از افزایش مشکلات جدی تر اجرا شود.
• هزینه های جایگزینی: در موارد شدید, در صورتی که میزان IGC یکپارچگی ساختاری آنها را فراتر از تعمیر به خطر بیندازد ، اجزای ممکن است کاملاً جایگزین شوند.
  این منجر به افزایش هزینه های عملیاتی و خرابی احتمالی در تنظیمات صنعتی می شود.

6. پیشگیری و کاهش خوردگی بین دانه ای

خوردگی بین دانه ای یک مسئله جدی برای فولاد ضد زنگ است, به ویژه در برنامه های مهم که در آن مواد باید در برابر محیط های خشن مقاومت کنند و یکپارچگی ساختاری را حفظ کنند.

خوشبختانه, روش های مختلفی برای جلوگیری یا کاهش وقوع خوردگی بین دانه ای وجود دارد, از انتخاب مواد گرفته تا تکنیک های پردازش خاص.

در زیر مؤثرترین استراتژی ها برای مبارزه با این نوع خوردگی وجود دارد.

استفاده از آلیاژهای کم کربن (نمرات L یا H)

یکی از مؤثرترین راهها برای کاهش خطر خوردگی بین دانه ای استفاده از نمرات کم کربن یا تثبیت شده از فولاد ضد زنگ است.

آلیاژهای کم کربن حاوی محتوای کربن کمتری هستند, که تشکیل کاربیدهای کروم در مرزهای دانه را به حداقل می رساند.

این آلیاژها برای برنامه های مربوط به جوشکاری یا عملیات حرارتی که در غیر این صورت باعث حساسیت می شوند ، از اهمیت ویژه ای برخوردار هستند.

• 304نمرات L و 316L: این نسخه های کم کربن از متداول استفاده شده 304 و 316 نمرات مقاومت بهبود یافته در برابر خوردگی بین دانه ای را بدون به خطر انداختن خصوصیات مکانیکی آنها ارائه می دهند.
  آنها برای کاربردهای درجه حرارت بالا مانند تجهیزات پردازش مواد غذایی ایده آل هستند, مخازن ذخیره سازی شیمیایی, و سایر ماشین آلات صنعتی که نیاز به جوشکاری دارند.
• 347 و 321 نمرات: این نمرات تثبیت شده حاوی تیتانیوم یا نیوبیوم است, که برای جلوگیری از تشکیل کاربید کروم با کربن در طی فرآیند جوشکاری متصل می شوند.
  این آلیاژها برای برنامه های درجه حرارت بالا مناسب هستند, مانند صنعت هوافضا, جایی که قرار گرفتن در معرض گرما مکرر است.

چرا کار می کند:

با کاهش میزان کربن, یا با تثبیت کربن از طریق عناصر آلیاژ مانند تیتانیوم یا نیوبیوم,

این مواد کمتر تحت حساسیت قرار می گیرند و بنابراین در برابر خوردگی بین دانه ای مقاوم تر هستند.

تکنیک های مناسب برای جوشکاری

جوشکاری منبع مشترک خوردگی بین دانه ای است, همانطور که گرمای موضعی را معرفی می کند که می تواند منجر به بارش کاربید کروم در مرزهای دانه شود.

برای جلوگیری از این, برای به حداقل رساندن خطر حساسیت باید تکنیک های مناسب برای جوشکاری دنبال شود.

• کنترل ورودی گرما: هنگام جوشکاری از جنس استنلس استیل, کنترل ورودی گرما برای جلوگیری از دمای بیش از حد که می تواند منجر به حساسیت شود بسیار مهم است.
  این امر به ویژه در منطقه تحت تأثیر گرما بسیار مهم است (HAZ), جایی که ماده به احتمال زیاد دچار تحول می شود که باعث خوردگی بین دانه ای می شود.
• عملیات حرارتی پس از جوش (PWHT): بعد از جوشکاری, اغلب لازم است یک فرآیند بازپرداخت راه حل انجام شود.
  این شامل گرم کردن مواد به دمای بالا است, پس از آن خنک کننده سریع برای حل هر کاربیدهای کروم که ممکن است در طی فرآیند جوش تشکیل شده باشد ، حل شود.
  این درمان به بازگرداندن مقاومت در برابر خوردگی مواد کمک می کند.
• استفاده از نمرات تثبیت شده برای جوشکاری: همانطور که قبلاً گفته شد, استفاده از نمرات تثبیت شده مانند 321 یا 347 در کاربردهای جوشکاری می تواند خطر تشکیل کاربید کروم را کاهش دهد.
  این نمرات برای مقاومت در برابر دمای بالا در ارتباط با جوشکاری و تیمارهای حرارتی طراحی شده است.

چرا کار می کند:

با کنترل پارامترهای جوش و استفاده از درمان های پس از جوش, شما می توانید به طور موثری شانس حساسیت را کاهش داده و خطر خوردگی بین دانه ای را کاهش دهید.

درمان های منفعل و سطح

Passivation یک فرآیند شیمیایی است که لایه اکسید طبیعی فولاد ضد زنگ را تقویت می کند, مقاومت در برابر خوردگی آن را بهبود می بخشد.

منفعل استیل ضد زنگ به کاهش احتمال تخریب سطح کمک می کند, از جمله خوردگی بین دانه ای.

• منفعل شدن: این فرایند شامل درمان فولاد ضد زنگ با محلول اسیدی است (به طور معمول اسید نیتریک) برای از بین بردن آهن رایگان و سایر آلاینده ها از سطح.
  این درمان باعث شکل گیری متراکم می شود, لایه اکسید منفعل که مقاومت در برابر خوردگی را تقویت می کند و به محافظت در برابر خوردگی بین دانه ای کمک می کند.
• ترشی و برق: علاوه بر غیرفعال, ترشی (فرآیندی که از یک محلول اسیدی برای از بین بردن ناخالصی ها استفاده می کند) و برق
  (که از یک فرآیند الکترولیتی برای صاف کردن سطح و بهبود مقاومت در برابر خوردگی استفاده می کند) می تواند باعث افزایش کیفیت سطح فولاد ضد زنگ شود.
  این درمانها با از بین بردن آلاینده هایی که در غیر این صورت ممکن است در واکنش های گالوانیک یا خوردگی موضعی نقش داشته باشند ، به جلوگیری از خوردگی کمک می کنند.

چرا کار می کند:

منفعل و سایر تیمارهای سطحی یکنواختی و دوام لایه اکسید را بر روی فولاد ضد زنگ بهبود می بخشند, که به نوبه خود به کاهش خطر خوردگی بین دانه ای کمک می کند.

انتخاب و طراحی مناسب مواد

انتخاب مواد و نحوه طراحی قطعات نیز می تواند تأثیر بسزایی در کاهش احتمال خوردگی بین دانه ای داشته باشد.

انتخاب صحیح نمرات فولاد ضد زنگ و طراحی مؤلفه ها برای به حداقل رساندن شرایطی که منجر به حساسیت می شود می تواند به جلوگیری از این نوع خوردگی کمک کند.

• محیط را در نظر بگیرید: برای برنامه هایی که شامل قرار گرفتن در معرض دمای بالا یا مواد شیمیایی تهاجمی است,
  انتخاب درجه فولاد ضد زنگ مناسب (به عنوان مثال, نمرات کم کربن یا تثبیت شده) مهم است.
  به عنوان مثال, اگر مواد در معرض گرمای زیاد یا جوشکاری قرار بگیرند, استفاده از درجه ای مانند 304L یا 316L مفید خواهد بود.
• طراحی برای تسکین استرس: قطعات باید برای به حداقل رساندن مناطقی از استرس زیاد طراحی شوند, از آنجا که استرس می تواند اثرات خوردگی بین دانه ای را تشدید کند.
  ترکیب ویژگی هایی مانند گوشه های گرد و جلوگیری از لبه های تیز می تواند غلظت استرس را کاهش داده و خطر خوردگی را کاهش دهد.

چرا کار می کند:

انتخاب مواد مناسب و طراحی مؤلفه ها برای به حداقل رساندن استرس و دمای بالا
قرار گرفتن در معرض تضمین می کند که مواد بهینه عمل کنند و در برابر خوردگی بین دانه ای مقاومت کنند.

بازرسی و نگهداری منظم

تشخیص زود هنگام خوردگی بین دانه ای می تواند به جلوگیری از آسیب قابل توجه در قطعات کمک کند. بازرسی های منظم برای شناسایی علائم خوردگی قبل از عدم موفقیت ضروری است.

• بازرسی بصری: اولین قدم برای شناسایی خوردگی بین دانه ای ، بازرسی بصری است.
  علائم رایج خوردگی بین دانه ای شامل ترک ها است, سوراخ کردن, یا تغییر رنگ در امتداد مرزهای دانه.
• تست غیر مخرب (NDT): تکنیک هایی مانند آزمایش اولتراسونیک, تجزیه و تحلیل اشعه ایکس, و آزمایش نفوذ رنگ
  می تواند به تشخیص نقص داخلی یا سطحی که ممکن است خوردگی بین دانه ای باشد کمک کند.
  این روش ها در صنایعی که حفظ یکپارچگی اجزای مهم مهم است بسیار مهم است.

چرا کار می کند:

تشخیص زودرس از طریق بازرسی های روتین می تواند از آسیب شدیدتر جلوگیری کند و اقدامات اصلاحی به موقع را فراهم کند,
کمک به حفظ ماندگاری و عملکرد اجزای فولاد ضد زنگ.

7. تشخیص خوردگی بین دانه ای

بازرسی بصری

بازرسی بصری می تواند علائم خوردگی بین دانه ای را نشان دهد, از جمله ترک در امتداد مرزهای دانه.

این علائم اغلب به عنوان تغییر رنگ ظاهر می شوند, سوراخ کردن, یا ترک خوردگی, به خصوص در مناطقی که در معرض عملیات حرارتی یا جوشکاری قرار دارند.

تست غیر مخرب (NDT)

تکنیک هایی مانند آزمایش اولتراسونیک, پراش اشعه ایکس, و تجزیه و تحلیل متالوگرافی معمولاً برای تشخیص خوردگی بین دانه ای بدون آسیب رساندن به مواد استفاده می شود.

این روشها امکان تشخیص زودرس خوردگی را فراهم می کند و به جلوگیری از خرابی در کاربردهای مهم کمک می کند.

تست های الکتروشیمیایی

آزمایشات آزمایشگاهی مانند تست Huey و تست Strauss به طور گسترده ای برای ارزیابی حساسیت فولاد ضد زنگ به خوردگی بین دانه ای استفاده می شود.

این آزمایشات الکتروشیمیایی برای شبیه سازی محیط های خورنده و ارزیابی مقاومت آن ، مواد را در یک سری شرایط کنترل شده قرار می دهد..

8. نتیجه گیری

خوردگی بین دانه ای یک مسئله جدی است که می تواند بر عملکرد تأثیر بگذارد, طول عمر,

و ایمنی اجزای فولاد ضد زنگ, به ویژه هنگامی که در هنگام تولید در معرض دمای بالا قرار می گیرند.

با درک علل و مکانیسم های موجود در این نوع خوردگی, صنایع می توانند اقدامات پیشگیرانه اتخاذ کنند

مانند استفاده از آلیاژهای کم کربن, کنترل گرما در هنگام جوشکاری, و استفاده از درمان های سطحی.

تشخیص زودرس از طریق روشهای مناسب برای بازرسی و آزمایش می تواند خطرات را بیشتر کاهش داده و به حفظ یکپارچگی فولاد ضد زنگ در برنامه های خواستار کمک کند.

اگر به دنبال محصولات فولادی ضد زنگ با کیفیت بالا هستید, انتخاب کردن این تصمیم مناسب برای نیازهای تولید شما است.

امروز با ما تماس بگیرید!